Geef
online
De rol van zending in de gemeente
Gelukkig Nieuwjaar januari 2006
Kerst 2023
Kerst 2022
De rol van zending in de gemeente
Kerst 2021
Kort over ons werk
Kerst 2020
Kerst 2019
Kerst 2018
Dagelijks leven in Lampang
Kerst 2017
Kerst 2016
Kerst 2015
Kerst 2014
Kerst 2013
Kerst 2012
Kerst 2011
Geboorte-aankondiging Danai
Lukas + Emmet's kleine broertje: Danai
Geboren in Chiangmai, Thailand op Donderdag 20 Oktober 2011 om 18:31 uur, 3608 g zwaar en 53.5 cm lang.
Danai Jozef Immanuel Passchier
"Leer mij uw wil te volbrengen, u bent mijn God, laat uw goede geest mij leiden over geëffende grond."
(Psalm 143:10 NBV)
Zijn volle naam is Danai Jozef Immanuel Passchier. Danai is een Thaise naam en betekent de vreugde van het hart. Jozef is (behalve de naam een aantal bekende mensen in de Bijbel) de tweede naam van Peter's pleegvader Bert die dit jaar overleden is, en betekent God heeft vermeerderd. Immanuel is de naam van Jezus die betekent: God is met ons!
Kerst 2010
Kerstwens 2009
Ja nog steeds vanuit Thailand, maar dit is bij zonsopgang in de winter, op de hoogste berg van Thailand: Doi Inthanon, 2565 m. en de temperatuur was 6 graden, maar het voelde veel kouder -- we zijn niets meer gewend..!
Veel liefs en zegen, Peter & Kelly + Lukas + Emmet
Nieuwsbrief Augustus 2009
Klik hier om te lezen met foto's! (PDF)
Terwijl we thuis aan ons bureau zitten, kijken we uit op een veldje aan de andere kant van de weg waar koeien grazen. Achter de muur eromheen zijn de boeren hun rijstvelden aan het bijhouden -- we kunnen ze zien als we 10 meter naar rechts lopen. Door de ramen aan de achterkant zien we een zee van groene bosjes en bomen, en de bergen op de achtergrond, maar 10 minuten rijden met de auto! En toch zitten we ook maar 10 minuten van het centrum van Lampang met zijn doolhof van markten en winkeltjes, met tussendoor beroemde tempels aan beide zijden van de rivier die door het hart van de stad loopt. Bijna 4 weken geleden lieten we de taalschool, onze medestudenten en vrienden in Lopburi achter ons en kwamen we aan in Lampang met onze auto tot het dak volgeladen, na een rit van 7 uur. Na heel wat shoppen is ons huis nu ingericht en leefbaar, we hebben zelfs een gastenkamer voor het geval je op bezoek wilt komen! Dit huis is ietsje kleiner dan ons vorige, maar nieuwer en schoner -- de mieren en gekko's weten alle kamers echter nog steeds te vinden... Onze vrienden en collega's wonen maar 10 minuten lopen, en we hebben ook al vrienden gemaakt in het dorpje iets verderop... nou ja, Emmet heeft de vrienden gemaakt, en wij liften mee..!
In Lampang bestaat ons team uit 3 gezinnen: Een Zuid-Afrikaans gezin met 3 kinderen, een Australisch gezin ook met 3 kinderen (maar zij zijn net voor een aantal maanden naar Australië vertrokken) en wij. In de 16 maanden dat zij al hier werken hebben ze een centrum --De Vuurtoren-- opgezet op een opvallende plaats in de stad. Van daaruit bouwen we ons netwerk op door open huis, evenementen, outreaches, Engelse les, kinderclub, studentenavonden en wat we maar kunnen bedenken dat mensen trekt en vriendschappen opbouwt. Hoewel we de taalschool achter de rug hebben blijven we een deeltijds programma volgen om Thais te leren met een taalhulp -- die we al gevonden hebben! Peter gaat verder met het tweede jaar van het programma, hij heeft het eerste jaar met goed succes afgerond. Kelly moet nog twee modules van het eerste jaar afronden voor ze zover is, omdat ze na Emmet's geboorte minder uren is gaan studeren.
Met Lukas gaat het heel goed, gezien alle veranderingen in zijn leven de afgelopen zes maanden: zindelijkheidstraining, een maand in Bangkok voor Emmet's geboorte, voor het eerst een nacht zonder Pappa & Mama, een baby-broertje gekregen, afscheid nemen van zijn beste vrienden met wie hij minstens vijf dagen per week speelde sinds we in Azië zijn, nieuwe vrienden leren kennen, afscheid nemen van alle mensen in Lopburi, vooral van zijn 'grote zus' Lina die op hem paste in de crèche, verhuizen naar een nieuw huis, meer nieuwe vrienden maken (en ook weer afscheid nemen van een nieuwe beste vriend) -- hij heeft zich heel goed gehouden! In Juni werd hij 3 en als je hem vraagt hoe oud hij is, zegt hij heel trots "I am three years old!". Hij houdt van puzzelen, filmpjes kijken, met auto's en treintjes spelen, bouwen met blokken, en daar allemaal verhaaltjes en spelletjes omheen verzinnen. Hij is dol op de berg met zand die we in onze tuin hebben sinds er een betonnen vloertje in de achtertuin is gelegd. De talrijke koeien in de buurt hebben zijn aandacht en hij vond het heel leuk om met een oude boer mee te gaan om de koeien te voeren toen we bij vrienden op bezoek waren in het dorpje vlakbij. Hij is dol op zijn broertje en brengt hem speelgoed om mee te spelen, en als Emmet huilt zegt Lukas tegen ons dat we hem moeten oppakken. Zijn enthousiaste aandacht voor Emmet (waarvan Mama soms bang is dat het te ruig is) doet hem meestal kraaien van plezier. We hebben een Thaise school op het oog voor Lukas -- in Thailand gaan kinderen voltijds naar school vanaf 3 jaar (6 uur per dag, 5 dagen in de week). Dat vinden we een beetje veel om mee te beginnen, maar we denken 3 ochtenden in de week, zodat hij Thais kan leren en nieuwe vriendjes maken. Deze school is bijzonder omdat er veel individuele aandacht is voor de kinderen en het is niet alleen maar alles uit je hoofd leren; de school is opgezet door een plaatselijke universiteit.
Van Emmet, nu bijna 6 maanden oud, blijven we erg genieten, hij is een blij jongetje met een stralende lach. Hij bewondert zijn grote broer en probeert zoveel hij kan met Lukas te spelen. Nu hij redelijk goed zelf kan zitten en speelgoed kan pakken begint dat ook wat concreter te worden. Aan de eettafel stort hij zich op al het eten en drinken waar hij maar bij kan met zijn snelle armpjes. Hij is heel sociaal en laat zich door iedereen vasthouden, en dat is maar goed ook, want zijn rossige haar en blauwe ogen trekken veel aandacht, met als veelgehoord commentaar: "het is net een pop" (Thaise poppen zijn ook blank). Hij heeft ons al veel geholpen met het maken van vrienden! Een grote zegen! We zien er naar uit om de jongens met hun grootouders te delen die op bezoek komen -- Kelly's ouders komen in September, en in November komen Peter's vader met zijn vrouw ons 2 weken bezoeken! Verhuizen in een ander land hebben we heel vermoeiend gevonden, en we zien er naar uit om weer verfrist te worden gedurende een aantal weken vakantie!
Heel veel liefs en zegen, Peter & Kelly + Lukas + Emmet
Nieuwsmail Emmet's geboorte
We hebben zoveel respons gekregen op de geboorte van Emmet in de vorm van emails, krabbels op Hyves en Facebook, SMS, telefoontjes, e-cards en echte kaartjes en zelfs cadeautjes..! We zijn er een beetje van ondersteboven, ook van de vele vragen die we op ons af kregen, vandaar dat we besloten om nog een email te sturen, om wat meer te vertellen en vragen te beantwoorden. We hebben er alle begrip voor als je het te druk hebt om dit te lezen, en verwijder deze email dan gerust!
Ten eerste willen we iedereen bedanken die aan ons gedacht hebben en voor ons gebeden hebben rondom de zwangerschap en de geboorte. Emmet heeft voor het merendeel van de zwangerschap met zijn hoofd aan de zijkant gelegen, hij is met zijn hoofd goed naar beneden gaan liggen toen we in de 38e week voor controle naar de dokter moesten, maar is daarna weer naar zijn comfortabele schuine poesitie teruggekeerd. De ochtend dat we waren uitgerekend hadden we weer een afspraak in het ziekenhuis, en de dokter had al gezegd dat als hij niet goed lag, dat ze hem zou proberen te draaien en dan zou inleiden, en dat we dus voorbereid moesten zijn op een bevalling. We lieten Lukas in de zorg van vrienden in het gastenhuis van OMF en we namen onze tassen mee. En inderdaad, Emmet lag weer 'dwars'. Gelukkig draaide hij gemakkelijk naar de juiste positie toen de dokter op Kelly's buik begon te duwen, en met een pilletje werden de weeën opgewekt -- een rustiger begin dan intraveneuze hormonen. Na een paar uren rondwandelen in het ziekenhuis kwamen de weeën goed op gang, en we konden de rest van de bevalling in de fijne 'natuurlijke' geboorte-kamer doorbrengen (toen de dokter het over inleiden had, dachten we aan een bed geluisterd te moeten zijn...). We hadden het idee dat de geboorte eigenlijk heel natuurlijk ging. Na bijna 5 uur van dragelijke weeën besloot de dokter de vliezen te breken. Daardoor werden de weeën veel pijnlijker, maar de verpleegsters hadden een lekker warm bad(!) klaar waar Kelly in kon, en Peter's hand was beschikbaar om in te knijpen. De verpleegsters zeiden steeds: wanneer je de drang voelt om te persen dan moet je het ons laten weten! De dokter had net nog gezegd 5 cm ontsluiting en voor 80% verstreken, dus we dachten, dat duurt nog wel even... Maar na een goed half uur zei Kelly "ik geloof dat ik moet persen!". Vlug werd ze op het bed geholpen, een verpleegster zei: "ik zie het hoofdje al!", de dokter werd geroepen, en binnen 10 minuten kwam eerst het hoofdje, toen de borstkas, en toen de rest naar buiten, en Emmet begon te huilen..! Emmet werd meteen op Kelly's buik gelegd, Peter mocht de navelstreng doorknippen, en in een mum van tijd lag Emmet aan de borst, terwijl Kelly werd gehecht. We konden rustig een paar uur in de geboortekamer blijven tot we klaar waren om naar een 'gewone' kamer te gaan. De eerste nacht hebben we met zijn drieën doorgebracht terwijl Lukas logeerde bij zijn beste vriendjes in het gastenhuis. Hij genoot van zijn eerste nacht zonder Mama of Pappa, maar hij was blij toen hij ons weer zag!
Kelly en Emmet bleven nog een nacht in het ziekenhuis -- een uiterst modern ziekenhuis met uitstekende zorg en personeel dat goed Engels spreekt. Toen Lukas met Peter meekwam om ze op te halen en hij Emmet voor het eerst zag, zei hij "baby come out!". Terug in het gastenhuis zijn we nog een week in Bangkok gebleven zodat Kelly wat kon herstellen voor de twee uur durende reis met onze auto terug naar Lopburi. Inmiddels zijn we terug in ons eigen huis in Lopburi, en pakken we de draad weer op in deze nieuwe gezinsconfiguratie. Emmet is een rustige baby die nauwelijks huilt, en als hij lucht in zijn darmpjes heeft maakt hij blatende geluidjes (in tegenstelling tot Lukas, die het altijd op een schreeuwen zette). We voelen ons gezegend, en zijn dankbaar voor een gezonde baby en een goede bevalling.
Wat betreft de naam, de Hebreeuwse betekenis van Emmet is Waarheid, de Germaanse betekenis is Kracht, en de Oud-Engelse betekenis is IJverig. De uitspraak is net zoals je het schrijft -- we proberen namen te kiezen die hetzelfde klinken in het Nederlands en in het Engels. Thomas en Johannes, zijn tweede en derde voornaam, vernoemen diverse familieleden. We hadden de bijnaam "baby Tuck" voor Emmet zodat we op een iets persoonlijkere manier over de baby konden praten toen hij nog in de buik zat, maar niet om hem zo te blijven noemen -- hoewel Lukas hem nog steeds vaker "baby Tuck" noemt dan Emmet.
We hebben wat foto's op een aparte pagina gezet:
www.emmet.passchier.net
Veel zegen, Peter & Kelly + Lukas
Geboortekaartje 2
Lukas heeft een broertje: Emmet !!
Geboren in Bangkok op Woensdag 4 Maart 2009 om 14:53 uur. Hij woog 3280 gram en mat 53 cm.
Emmet Thomas Johannes Passchier
"Uw ogen zagen mijn vormeloos begin;
in uw boek waren zij alle opgeschreven,
de dagen, die geformeerd zouden worden,
toen nog geen daarvan bestond."
(Psalm 139:16 NBG)
Veel zegen, Peter & Kelly + Lukas
Nieuwsbrief Januari 2009
Klik hier om te lezen met foto's! (PDF)
Gelukkig Nieuwjaar, heil en zegen in 2009! Een overzicht van onze laatste helft van 2008, en een vooruitblik naar 2009. Toen we onze vorige nieuwsbrief schreven in Juni, wisten we nog niet dat we dat we op dat moment eigenlijk al een familie van vier waren, en niet meer van drie! Niet lang na het versturen ervan kwamen we er achter dat we in verwachting zijn van een tweede kind, die op het moment dat we dit schrijven zijn aanwezigheid kenbaar maakt door heftige bewegingen in Kelly's groeiende buik. Verwacht over twee maanden die voorbij zullen vliegen, op 4 Maart..! De Thaise leraressen op onze taalschool maken veel grapjes over onze "made in Thailand" baby en na het voelen van de activiteiten in haar buik zeiden ze vaak "vast een jongen". Wij wisten al vroeg van de echo dat het inderdaad een jongen was..! Wij kregen een verloskundige bij een ziekenhuis in Bangkok aangeraden, en we hebben de afgelopen maanden regelmatig de 2-uur durende reis naar Bangkok gemaakt voor controles. Medio Februari verhuizen we tijdelijk naar Bangkok om de komst van "baby Tuck" (zijn bijnaam die Lukas heeft bedacht) af te wachten. Het is niet zo leuk om ons huis en het netwerk van oppas en vrienden achter te moeten laten, maar we zijn dankbaar dat we in het gastenhuis van onze organisatie kunnen verblijven, waar we ook vrienden en collega's hebben leren kennen Wat betreft het ziekenhuis, we zijn zeer onder de indruk van het niveau van de zorg (en gemak!) dat zij kunnen bieden.
Ons dagelijks leven de afgelopen zes maanden stond in het teken van de studie van de Thaise taal hier in het taalstudiecentrum in Lopburi. We begonnen met het leren produceren en onderscheiden van alle geluiden van de taal, gevolgd door het leren uitspreken van zinnen, tot het voeren van hele (simpele) gesprekken, en recentelijk hebben we het sierlijke schrift leren lezen en schrijven. Halverwege ons eerste jaar liggen we nog goed op schema. Na nog zo'n zes maanden moeten we ruimte maken voor weer nieuwe studenten, die regelmatig aan onze groep worden toegevoegd. Peter wil zijn Niveau 1 examen halen voor we verhuizen, maar Kelly zal minder kunnen studeren door alle zorg voor de nieuwe baby, en er dus wat langer over doen.
Het andere spannende nieuws is dat we sinds drie weken weren waar we heen zullen verhuizen aan het einde van ons jaar in Lopburi! Voor we deze beslissing konden nemen samen met de landelijke directeur van OMF hebben we twee visie-veldreizen gemaakt om twee verschillende teams te bezoeken. In Oktober stapten we op de nachttrein naar het Noorden om Lampang te bekijken, een Provincie-hoofdstad een uur rijden ten Zuid-Oosten van Chiangmai. Het team daar is nog geen jaar geleden opgestart en heeft een ontmoetingscentrum opgezet als de basis van het werk. Op dit moment zijn de voornaamste manieren om in contact met de gemeenschap te komen het geven van Engelse les en kinderclubs, en naar beiden is veel vraag. De visie is dat het centrum zich ontpopt als een plaats die de gemeenschap op diverse manieren dient. Daarnaast is het de bedoeling om een netwerk van huisgemeentes tot leven te brengen voor hen die in Jezus geloven. Deze visie vinden we heel stimuleren en we kunnen onszelf zien functioneren binnen dit team, dat verder bestaat uit twee andere gezinnen, beide met jonge kinderen. In November reisden we naar het Zuiden om de Phang-nga en Nakhon-si-thammarat provincies te bezoeken, weer per nachttrein -- wat Lukas geweldig vindt! De teams in het Zuiden (niet het diepe Zuiden!) werken op diverse plaatsen, van een kleine plaats die erg getroffen is door de tsunami van 2004 tot grotere plaatsen. Eén team maakt plannen om een centrum op te starten waar jongeren zowel een beroepstraining kan krijgen alsook een mentoraat op geestelijk vlak; een ander team werkt ook vanuit een gemeenschapscentrum dat Engelse les en kinderclubs aanbied. In de provincie Phang-nga bezochten we een prachtig strand met grote bomen die zijn uitgerust met ladders en bordjes "tsunami klim omhoog"; een indrukwekkend tsunami-monument in een plaats waar een-derde van de bevolking door de tsunami is omgekomen; een tweetal grote vissersboten die ruim een kilometer van de zee op het droge tussen de huizen liggen. In Paak Phanang ontvingen we warme gastvrijheid van oude en nieuwe vrienden (sommige werkers daar kenden we van het taalstudiecentrum), terwijl het buiten plensde, dagen achtereen. We werden pas weer droog na thuiskomst in Lopburi, na een gebeurtenis-volle reis van 28 uur..! Het resultaat van onze verkenningen en gesprekken met de directeur is dat we in Lampang gaan werken, en in Juni of Juli van dit nieuwe jaar zullen we verhuizen naar deze stad die bekend staat om zijn paard-en-wagen taxi's, porcelein & aardewerk, bruinkool en het stads-symbool de haan.
Naast deze werkgerelateerde reizen hadden we een gezinsretraite in Augustus aan een strand aan de Golf van Thailand, en tijdens het Kerstreces zijn we 2 dagen naar een eilandje ten Zuid-Oosten van Bangkok geweest met een Thaise vriend. Beide gelegenheden boden een tijd van verfrissing van ons gezinsleven buiten de stad waar we konden genieten van wandeltochten, zwemmen en op het stand spelen, en lange geprekken konden hebben met elkaar en met vrienden. We hebben zelfs onze 5-jarige huwelijksdag kunnen vieren met een wandeling op een strandwandeling samen in het maanlicht. Lukas genoot vooral van het graven in het zand, stenen in de zee gooien en met Peter op een zwemband ronddobberen -- hoewel het drijven op de golven op een ochtend zo ontspannend was dat hij in slaap viel met zijn armpjes om Peter's nek geklemd! Hij groeit en verandert met de dag lijkt het wel, en als hij iets nieuws heeft gedaan, zoals voor de eerste keer helemaal zelf zijn handen wassen, zegt hij "I did it!". Hij begrijpt steeds meer van de wereld om hem heen, en op een dag toen we rondreden en we hadden niets voor hem om te happen, gaf hij de oplossing duidelijk aan: "Buy snacks, Mummy!"
We hebben genoten van de brieven en kaarten (en zelfs pakjes!) en emails -- daardoor voelen we ons verbonden met jullie. We hopen dat je een goed begin hebt in 2009 en dat het veel voldoening brengt.
Veel liefs en zegen, Peter & Kelly + Lukas + baby Tuck
Heerlijke Kerst 2008
Kerst in Thailand is heel anders dan we gewend zijn. Op de dag van Kerstavond hebben we de zonnebloemvelden bezichtigd waar Lopburi bekend om staat, ze bloeien in November en December. Het was een warme en zonnige dag. 's Avonds zijn we de buurt van onze kerk rondgegaan om Kerstliederen te zingen met mensen van de gemeente. Daarna hebben we thuis het kerstverhaal aan Lukas voorgelezen uit zijn Beginners Bijbel die hij voor Kerst heeft gekregen. We hadden een bijzondere dag! We hopen dat jij ook een heerlijke Kerst hebt!!
Liefs en zegen, Peter & Kelly + Lukas + baby Tuck
Nieuwsbrief Juni 2008
Klik hier om te lezen met foto's! (PDF)
Groeten uit Thailand! Dit is de eerste editie van onze familie-nieuwsbrief vanuit Azië. Onze excuses voor hen die nog niet wisten dat we eindelijk naar Azië zijn afgereisd -- het lijkt erop dat we onze logistieke en managementproblemen in onze communicatie aan het overwinnen zijn..! We zijn nu drie weken in Thailand, en daarvoor waren we vier weken in Singapore om 'ingewijd' te worden in de organisatie waarvoor we werken -- OMF International.
Sinds onze laatste nieuwsbrief ruim een jaar geleden (!) hebben we in Vancouver gewerkt met internationale studenten op de Universiteit daar, Peter voltijds en Kelly als vrijwilliger daar en in de kerk. Aan het eind van Februari van dit jaar hoorden we dat we dat we het groene licht kregen om de OMF oriëntatiecursus in Singapore in Mei 2008 te doen. We hadden dus nog 10 weken om ons huis op te doeken en ons leven in Canada af te ronden. De complicerende factor was dat we 6 van die 10 weken in Europa zouden zijn om daar afscheid te nemen en zaken te regelen. Er schuilt een grote rijkdom in een multicultureel gezin, het werken met teams in verschillende thuislanden, maar het vergroot ook de complexiteit! We slaagden erin ons appartement in 2 weken te ontruimen terwijl we goed in de gaten moesten houden wat in Canada moet blijven, wat mee naar Europa moest, en wat uiteindelijk met ons mee zou gaan naar Thailand!! We hadden een drukke maar goede tijd in Europa waar we bij verschillende groepen van onze gemeente konden vertellen over ons toekomstige werk, tijd konden doorbrengen met vrienden, en afscheid konden nemen van familie. Lukas vond het geweldig om met zijn neefjes en nichtjes te spelen, maar het hoogtepunt was misschien wel het ponyritje in het Stadspark. Elke keer daarna als we weer een paard zagen werd hij weer helemaal blij, en hij snapte maar niet dat we niet naar elk paard toegingen dat we vanuit de trein konden zien..!
Na Europa hadden we 12 dagen in Vancouver om alles voor te bereiden voor de verhuizing naar Thailand. Er waren nog allerlei dingen die geregeld moesten worden, zoals het visum, internationaal rijbewijs en testament, maar gelukkig is het ons allemaal gelukt. Helaas hadden we te weinig tijd om goed afscheid te kunnen nemen, maar we zijn dankbaar voor de vele gelegenheden die we toch nog hadden om met mensen te praten. Een jetlag van zo'n negen uur om de zoveel weken gaat je niet in de koude kleren zitten, en daarbovenop zijn er allerlei emoties die door je heen spelen. En dan is er het vooruitzicht van nog meer jetlag gevolgd door nieuwe mensen van wie je ook weer afscheid moet nemen...
Onze tijd in Singapore bracht ons tropische hitte, tropische vegetatie, tropische dieren, ons team van acht volwassenen en drie kinderen ook op weg naar Thailand, andere collega's op weg naar andere landen, en de internationale directeuren en staf van OMF. Lukas was gefascineerd door de waterschildpadden in de vijvers van de botanische tuin tegenover het OMF hoofdkwartier, maar ook door de mierencolonnes die over de vloer marcheren om de kruimels op te ruimen, en de frangipanibloemen die als helikopters van de bomen neerdalen. Iedere ochtend was hij in de 'KidZone' vier andere jongetjes, allemaal 6 jaar en jonger. Het was voor hem de eerste keer dat hij in een echt programma meedraaide, maar hij genoot echt van de omgang met de kinderen en de leidsters. Hij leerde liedjes zingen, veel water te drinken om niet uit te drogen, en het gezamenlijk opruimen van het speelgoed. In hun 'vrije tijd' waren de jongens meestal buiten te vinden op fietsjes en speelgoedauto's. Het is fijn dat twee van zijn vrienden ook nu hier zijn, maar het was hartverscheurend om te zien hoe hij afscheid moest nemen van andere vriendjes. Hij heeft het nog steeds over zijn vrienden die met een vliegtuig zijn vertrokken... Gelukkig kan hij nog wel voor ze bidden..!
We kwamen op 1 Juni in Thailand aan, en een paar dagen later in de stad Lopburi, ons thuis voor het komende jaar. De volgende dag begonnen de oriëntatie op ons taal- en cultuurstudieprogramma, en we vierden Lukas' tweede verjaardag. We waren zo dankbaar dat ons welkomsfeestje samenviel met zijn verjaardag, een van onze trainingsleiders had een taart voor hem gebakken zodat we alles in stijl konden vieren. Thuis bestond onze voedselvoorraad uit vele liters vruchtensap, 10 eieren, jam, pindakaas, een brood en een zak rijst..! We waren blijkbaar wat verstrooid toen we boodschappen deden op de avond van de dag van aankomst... We wonen in een huis dat door de organisatie gehuurd wordt van een Thaise familie. Op het erf zijn 5 huizen: onze huisbaas, een ander zendelingengezin die ook Thai studeren, een Thaise militair en een huis dat momenteel leeg staat. Verder is er een orchideeënkwekerij waar we vanuit onze woonkamer op uitkijken, dus we hebben veel groen in de buurt, met hier en daar een schitterende combinatie van andere kleuren als de orchideeën bloeien. De buurt bestaat gedeeltelijk uit wat armere mensen, en de mensen zijn redelijk vriendelijk, en de vele honden op straat lijken banger van ons te zijn dan wij van hen. Onze taalcentrum waar we studeren is zo'n vijf minuten lopen van ons huis. We hebben twee keer een uur met een taalhelper per dag, en de rest is zelfstudie, huiswerk, en oefenen op straat. Na anderhalve week kunen we mensen hun naam vragen en dingen over hun kinderen, wat dingen kopen op de markt, zeggen waar we vandaan komen, maar elke zin komt er nog houterig uit, en dat is maar goed ook, want het meeste wat de mensen terugzeggen verstaan we nog niet..! Lukas gaat iedere ochtend naar het plaatselijke hoofdkwartier waar hij voor halve dagen een kinderprogramma volgt. Hij kan al groeten in Thai (al na 2 dagen!) en verstaat sommige dingen die wij nog niet verstaan, hij is een sponsje..! Hij heeft ook wat nieuwe Engelse dingen opgepikt van het Amerikaanse buurmeisje, zoals: "time out", "come on!" en "I want...". De taalstudie neemt het grootste deel van onze tijd en aandacht in beslag. We horen dat het normaal is dat het vooral in het begin tamelijk vermoeiend is, je lichaam past zich aan de hitte aan, en je hersenen aan een nieuwe taal. Wat betreft eten, we hebben eigenlijk alleen nog maar rijst gekookt, omdat het goedkoper is om kant-en-klaar wat op de markt te kopen, bovendien scheelt het een hoop tijd en moeite, en het is bovendien erg smakelijk: heerlijke curries, lekkere nasi, en allerlei dingen die we nog aan het ontdekken zijn!
Er is teveel om te vertellen, dus we stoppen voordat je informatie-moe wordt. Als je meer wilt zien en horen, we zijn een nieuw weblog gestart op onze website op www.passchier.net waar we af en toe een fotootje opzetten met wat tekst & uitleg.
Heel veel liefs en alle goeds, Peter & Kelly + Lukas
Nieuwsmail Mei 2007
De bomen voor ons huis zijn van hun wintertooi overgegaan tot knop, tot bloesem, tot vol blad, en het is hoog tijd voor wat nieuws van onze zijde!
Er is veel gebeurd de afgelopen maanden. OMF besloot om ons vertrek naar Azië uit te stellen tot begin 2008. De belangrijkste reden was om wat meer tijd te geven voor herstel van wat medische zorgpunten bij Kelly. Daarnaast hebben we ook nog meer financiële ondersteuning nodig -- maar we naderen nu het benodigde bedrag!
Wetende dat we voor de rest van 2007 in Vancouver zullen wonen, wilden we onze tijd wijs besteden, op een manier die ons voorbereidt voor het leven en werken in Thailand, en tevens een zegen is voor mensen hier. De timing was zodanig, dat Peter als full-time stafwerker aan de slag kon bij de groep waar we de afgelopen paar jaren als vrijwilligers hebben gewerkt. Per Mei is hij een "Associate Member" van OMF International, uitgeleend aan de Inter-Varsity Christian Fellowship (de Canadese tak van de Internationale Federatie van Evangelische Studenten IFES). Zijn bediening is onder de internationale studenten rond de campus van de Universiteit van British Columbia. We zijn dankbaar dat dit financieel mogelijk is dankzij de mensen die al begonnen zijn met voor ons werk te geven.
We zijn er meteen ingedoken, en we hadden ons Lentekamp op het eiland Mayne voor de kust van Vancouver vanaf het laatste weekend van April tot het eerste weekend van Mei. Er waren mensen van 14 verschillende nationaliteiten waarmee we vriendschappen aan het opbouwen zijn, een goede groep bezoekt al regelmatig de bijbelstudie, en we hopen dat meer zullen volgen. Dit zomerseizoen zullen we veel trektochten, picknicks en culturele activiteiten organiseren om met nieuwe studenten in contact te komen. Peter zal ook vaker mensen een-op-een ontmoeten, en het is geweldig om dit alles te kunnen doen als onderdeel van een officiële aanstelling! Zoals altijd, is het ons verlangen om mensen dichter bij God te zien komen.
Voor het 'nieuwe jaar' op de campus begint in Augustus, maken we de bedevaart naar Nederland, van 16 Mei tot 20 Juni. OMF leek het een goed idee als we de banden met familie, vrienden en ondersteuners weer aanhalen -- en wij doen niets liever!
Kelly blijft erop gericht om de steeds wisselende kneepjes van het moederschap van een snel-groeiende baby onder de knie te krijgen. Lukas is nu 11 maanden oud en heeft weer een aantal streken aan zijn repertoire toegevoegd: babbelen (zijn huidige favoriet is "dodn-dodn-dodn"), kruipen, lopen terwijl zijn handen worden vastgehouden, en 'alles uit de kast halen' waar hij maar met zijn handjes bij kan.
Hoewel we onze tanden zetten in een nieuwe en onverwachte fase, zijn we er nog steeds op gericht om naar Thailand te gaan met OMF begin volgend jaar, en we houden je ervan op de hoogte hoe deze plannen zich ontvouwen, en ook van de avonturen in de tussentijd!
We wensen je alle goeds, Peter & Kelly + Lukas
Fijne Kerstdagen en een gezegend 2007 !!
Nieuwsmail November 2006
Klik hier om te lezen met foto's! (PDF)
Groeten vanuit ons half-ondergrondse appartement in een bewolkt en nat Vancouver!
Verhuizen
Het grote nieuws is dat we verhuizen naar waar de zon maar schijnt! Nog niet naar Thailand... maar naar een bovengronds appartement in Vancouver dat meer zonlicht ontvangt - wanneer de zon er in slaagt door te breken..! We hebben de afgelopen maanden veel te stellen gehad met schimmel, vochtigheid en schemer in onze huidige woning en we vroegen ons af wat eraan te doen, want ondanks alles hebben we het erg naar onze zin in deze woongemeenschap in de buurt waar Kelly is opgegroeid. Kelly zat te denken, "tenzij iemand ons huisvesting aanbied uit de goedheid van hun hart, kunnen we ons nooit iets anders veroorloven". Diezelfde middag kreeg Peter een telefoontje van een vrouw in de gemeente die voor een Christelijke organisatie werkt, en ze zei dat we waren aangenomen om in een van hun appartementen voor zendelingen te wonen! Deze volledig gemeubileerde appartementen zijn op tijdelijke basis beschikbaar voor zendingswerkers . Dit antwoord op gebed en de oplossing voor ons woning-dilemma kwam voort uit een bidstond in onze gemeente -- God werkt op mysterieuze èn praktische wijze door Zijn mensen! Hoewel we over een paar maanden weer zullen moeten verhuizen wanneer we naar Thailand vertrekken, geeft deze verhuizing ons de kans om onze bezittingen weer beter uit te zoeken, in te pakken en van veel dingen afstand te doen vóór de grote sprong, nu het emotionele tij nog niet zo hoog is gestegen. Dus we zien uit naar deze verhuizing, maar met gevoelens van nostalgie -- denkend aan ons knusse huisje waar Lukas geboren is.
Lukas
Lukas is zich de komende verhuizing uiteraard nauwelijks bewust, en hij geniet van het leven zoals alleen een vijf maanden oude baby dat kan: met overgave eten, slapen en spelen. Hij is een blij jochie die gul glimlacht naar iedereen - zelfs naar voorbijgangers op staat en in de bus. Hij lacht graag en soms hebben we de slappe lach met het hele gezin. Lukas' begint nu veel met zijn handen te werken, dingen voelen, pakken en bekijken. Als we hem een toetsenbord in handen geven, vindt 'ie het heerlijk om er vol enthousiasme op te slaan met beide handen tegelijk! Zijn benen zijn ook erg actief (dat wisten we al van in de buik) en een van zijn favoriete activiteiten de laatste twee maanden is springen in zijn Jolly Jumper (tuigje aan een veer dat in de deuropening hangt). We kwamen er bij toeval achter dat het zelfs nog leuker is voor de spiegel, maar echte mensen die met hem mee springen is het toppunt van vermaak! Hij groeit als kool, Kelly is er wel eens van beschuldigd dat ze hem pure room geeft! Op dit moment is hij zo'n 9 kilo en 67 cm. Qua gewicht zit hij hier in de 99e percentiel en qua lengte op de 75e (van de 100 Canadese babies is hij zwaarder dan 99 en langer dan 75) en volgens ons zit 'ie in de 100e percentiel voor schattigheid!! Kortom, we zijn verliefd! We genieten van het ouderschap - het is ongelofelijk om hem onder onze ogen te zien leren en groeien. Maar van ouders wordt ook veel geduld, liefde en veerkracht gevraagd, terwijl daar weinig slaap tegenover staat. We groeien, ontdekken verborgen reserves en ontwikkelen nieuwe vaardigheden. Heel af en toe zijn de reserves bijna uitgeput, maar altijd weer slaagt 'team Passchier' erin om elkaar op de been te houden. We zijn nog geen kampioen huis-aan-kant-houden, maar we eten, wandelen, ontvangen gasten en gaan naar diverse samenkomsten buitenshuis. We zijn nog steeds actief met het werk onder internationale studenten, zie de web pagina (door Peter opgezet) op internationalfriendship.net.
Richting Thailand
Sommigen van jullie vragen zich wellicht af wat de gevolgen zijn van de recentelijke coup in Thailand, en wat voor invloed dat heeft op onze plannen. Eigenlijk is de coup door vele Thai verwelkomd en soms met gejuich begroet. De democratie lijkt nu weer op het spoor te komen. Je zou bijna kunnen zeggen dat militair ingrijpen een cultureel aanvaarde manier is om een regering af te zetten die te corrupt is geworden. We hopen en bidden dat de nieuwe regering het goed zal doen en het land op een stabiele koers zal sturen. Wat betreft de verspreiding van het Evangelie doet Thailand het slechter dan de meer gesloten landen eromheen. In Cambodja zit momenteel het Christendom sterk in de lift, een trend die we graag ook in Thailand zouden zien! De Gemeente in Thailand is zich nu aan het voorbereiden op toenemende groei, en OMF heeft het gevoel dat er zich nieuwe mogelijkheden zullen voordoen in de komende tijd. Er is een roep uitgegaan om te vasten en bidden voor de Thai, dat ze een verlangen krijgen om Jezus te leren kennen. Onze blik is gericht op Thailand en we zijn geboekt voor de oriëntatie-cursus van OMF in Singapore in Maart 2007. Onze ondersteuning zal vlak voor kerst worden bekeken om te zien of we dan inderdaad mogen gaan, of dat we een latere cursus moeten nemen, in Mei, Juli, of zelfs November 2007. Tot nu toe is de toegezegde ondersteuning 40% van wat we nodig hebben, maar we weten dat er meer onderweg is. Er is ook nog wat werk aan de papierwinkel, zoals een nieuw paspoort voor Peter voor de aanvraag van een zendingsvisum voor Thailand.
Het Lichaam van Christus
We zijn dit najaar actief met spreken over onze visie voor groepen van divers pluimage, van kringen in de gemeente tot dagconferenties van OMF, van gebedsgroepen tot een 200 man sterke jongeren zendingsavond. We zijn erg bemoedigd door het ontmoeten van zoveel mensen met een hart voor zending en die zich toewijden om voor (en met) zendelingen te bidden. Het is een wonderbaarlijke mix van groeien in nederigheid en opwinding om te zien hoe het Lichaam van Christus ons steunt. Als je meer wilt weten, vraag dan even! Als je ook onze gebedsmails zou willen ontvangen (veel korter en iets frequenter dan deze nieuwsbrieven) vul dan een "gele kaart" in (bijgevoegd). Je kunt onze nieuwsbrieven en gebedsmails ook lezen op onze net aangepaste website. We voegen ook snel weer foto's van Lukas toe op zijn website lukas.passchier.net. Tot snel..!
- voor ons nieuwe appartement
- voor oude en nieuwe vriendschappen
- voor mensen die bereid zijn om een partner te zijn in gebed en gift
- voor energie voor de verhuizing temidden van onze steeds drukkere voorbereidingen
- voor wijsheid in het stellen van prioriteiten voor nieuwe gebeds- en financiële steun
- dat het woord van Jezus toeneemt in Thailand
Veel liefs en Gods zegen, Peter & Kelly + Lukas
Nieuwsmail Augustus 2006
Hier is onze nieuwste nieuwsmail:
We willen iedereen heel hartelijk bedanken voor alle goede wensen, gedachten en groeten die ons bereikt hebben in de vorm van kaarten, emails en pakjes! We zijn hartverwarmend overweldigd door alle liefde en ondersteuning waarmee jullie Lukas en ons overgoten hebben. We zijn er helaas nog niet aan toe gekomen om iedereen persoonlijk te bedanken in alle drukte die een eerste boreling met zich mee brengt, maar we zijn heel dankbaar. Het zou geweldig zijn als je dat paar heldere kleine oogjes met een geconcentreerde blik van interesse naar de slingers van kaarten aan het plafond van onze woonkamer zou kunnen zien kijken! Het gaat goed met ons kersverse gezinnetje, en we wennen al aan het leven met een klein afhankelijk mensje. We zijn verbaasd hoe goed we met weinig slaap toe kunnen, en we genieten van Lukas met zijn vele verschillende gelaatsuitdrukkingen en nieuwe ontdekkingen. Laatst slaagde hij erin om van zijn mat af te tijgeren door zich met zijn tenen tegen de vloer af te zetten met kikker-achtige schopjes.
Deze komende zondag, 20 augustus, zullen we Lukas aan God opdragen in de ochtenddienst in Granville Chapel. We hopen dit ook in Groningen te kunnen doen, op weg naar Thailand!
Wat betreft onze voorbereiding voor Thailand richten we ons op het communiceren van onze visie en plannen. We zullen spreken in Victoria (de hoofdstad van British Columbia) bij de Heart for Asia conferentie van OMF op 9 september, we verzorgen de overdenking op de Heart for Asia conferentie in Vancouver op 21 oktober, en met een heel team van OMF verzorgen we een Jeugdnacht op 21 oktober. We zien er ook naar uit om bij een aantal gemeentekringen wat te komen vertellen -- hopelijk volgen er meer!
Aan het einde van dit jaar maken we de balans op om te kijken of we voldoende ondersteuning hebben om in februari/maart 2007 naar Thailand te kunnen gaan. Tot nu toe zijn we erg bemoedigd door de emotionele steun en de gebedsondersteuning die we al hebben ontvangen! Op het financiële vlak, onze eenmalige kosten voor de uitzending zijn voor ruim 95% binnen, maar de periodieke toezeggingen voor onze maandelijkse ondersteuning zijn nog niet erg op gang gekomen, en zitten nu rond de 15%. Ze moeten meer dan 90% binnen zijn voor we erop uit kunnen gaan.
Door het ontvangen van deze nieuwsbrief bemoedig je ons enorm met je interesse, en daar zijn we heel dankbaar voor! Voor wie ook voor ons wil bidden, we sturen ook geregeld gebedsmails op. Het is ook mogelijk om ons werk financieel te ondersteunen. Als je erin geïnteresseerd bent om ons met gebed of giften te ondersteunen, open dan de attachment en stuur die op.
Tot zover ons verslagje. Heel erg bedankt voor je volharding met ons!
Met onze liefde en veel zegen, Peter & Kelly + Lukas
Geboorte-aankondiging
Lukas Malcolm Maarten Passchier
Bij ons thuis geboren op 4 juni 2006 om 18:18 uur, toen woog hij 3100 gram en mat 47 cm.
"verbonden met de hemel
oneindig diepe band
want je naam staat al geschreven
in de holte van Zijn hand"
Veel zegen, Peter & Kelly + Lukas
Meer foto's van Lukas: lukas.passchier.net
Nieuwsbrief Februari 2006
Klik hier om te lezen met foto's! (PDF)
Op dit moment lijkt ons leven een beetje op een kompas dat zich middenin een magnetententoonstelling bevindt; onze aandacht is dan de naald die heen en weer schommelt tussen de verschillende krachtvelden. Hieronder enkele magneten in onze 'tentoonstelling':
Een baby verwachten...
Het is moeilijk om te kiezen welke focus in ons leven het belangrijkste is - maar wellicht de grootste levensveranderende gebeurtenis die eerst in het verschiet ligt is de komst van een klein Passchiertje. Het idee van ouderschap kost tijd om door te dringen, en we kunnen het momenteel nog niet helemaal bevatten. Het is gemakkelijker om je te richten op de fysieke veranderingen zoals Kelly's groeiende buik, en het voelen van het bewegen en schoppen van dit nieuwe kleine wezentje. Op bepaalde momenten lijkt het even te landen -we worden ouders!- wanneer het grote wonder van leven, generaties, kinderen en ouders in ons bewustzijn rondzweeft. De komende maanden verwachten we dat de ervaring van de geboorte steeds concretere vormen aanneemt, gevolgd door het ontmoeten van en zorgen voor ons kind - we vertrouwen dat we elke fase te Zijner tijd zullen ingaan.
Verhuizen
De laatste 15 maanden hebben we genoten van het gezelschap en de goedheid van Kelly's ouders in Vancouver, waar we hebben gewoond terwijl we een verblijfsvergunning regelden voor Peter, een baan vonden en bij een zendingsorganisatie zijn aangesloten. Tegen het einde van 2005, toen we op al deze fronten meer duidelijkheid hadden verkregen, gingen we op zoek naar zelfstandige woonruimte om de draad weer op te pakken van op onszelf wonen als gezin. Het vinden van woonruimte is niet zo heel makkelijk in Vancouver, vooral met financiële beperkingen en zonder eigen auto, dus we waren heel blij toen we een appartement vonden met twee slaapkamers in dezelfde buurt, op loopafstand van winkels, bushaltes en onze gemeentekring. Dit zagen we echt als een verhoring van onze gebeden! Op 1 februari kregen we de sleutel, en we hebben kunnen schoonmaken, de keuken ingericht, en de meubels verhuisd voor we naar Nederland vertrokken. We zien er naar uit om het ons eigen te maken in maart wanneer we weer terugkeren uit Nederland.
In Nederland
Met een intercontinentaal huwelijk zijn we er nog steeds aan het achterkomen hoe we de relaties die we belangrijk vinden kunnen onderhouden in twee verschillende landen die ver uiteen liggen. Er gaat niets boven het daadwerkelijk ontmoeten van mensen en samen tijd doorbrengen, en dat betekent dat reizen een belangrijk onderdeel van ons leven is. Deze keer moesten we onze familieontwikkeling met onze achterban-ontwikkeling combineren, oftewel zolang Kelly nog mocht vliegen de kans waarnemen om in Nederland mensen te vertellen over onze visie voor ons zendingswerk in Thailand. Het is geweldig om weer tijd te kunnen doorbrengen met onze familie en onze vrienden, en de geestelijke gemeenschap binnen 'het huisgezin van God' geeft een onovertroffen geluksgevoel. Het is ook mooi om te zien hoe het lichaam van Christus samenwerkt in al zijn delen, zelfs als ze zich in verschillende delen van de wereld bevinden. Ook is het bijzonder om te zien hoe snel de tijd gaat, maar tegelijkertijd ook zo langzaam... Alle kinderen zijn zoveel groter geworden, maar tegelijkertijd lijkt het dat we in ontmoetingen de draad zo weer kunnen oppakken.
Richting Thailand
We zijn ons er sterk van bewust dat we voor lange termijn naar Thailand zullen vertrekken over een jaar -- als alles volgens plan gaat. Op dit moment staat alles wat we ondernemen in dat licht, en onze voornaamste voorbereiding bestaat uit het op- & uitbouwen van relaties met mensen die ons daarin willen steunen, op welke manier dan ook. Onze taak zien we als het communiceren van onze hoop, onze plannen, dromen en noden. Zo'n avontuur gaat stap voor stap, als de reis begint is het onmogelijk om een totaaloverzicht te geven van het einddoel. Terwijl we leven als ieder ander, zien we steeds meer de waarde van gemeenschap en samen-leven, en alles wat we nu leren lijkt uitermate relevant voor ons leven straks in Thailand. Ons eerste jaar zullen we met taal- & cultuurstudie doorbrengen in Lop Buri, 154 km ten noorden van Bangkok.
Basiskamp Vancouver
Net als nomaden, bevinden we ons in het basiskamp wanneer we niet op pad zijn, en voor ons is dat nu Vancouver. Peter heeft plezier in zijn werk als computerbeheerder bij een klein bedrijf dat internet-telefoons verkoopt. Kelly kan nu haar nest-instinct de vrije loop laten in het opzetten van het nieuwe huishouden en treffen van voorbereidingen voor de komst van de baby. We blijven onszelf oefenen in het leven in gemeenschap: als vrijwilligers binnen het internationale studentenwerk aan de universiteit van British Columbia in Vancouver; op diverse manieren dienen binnen de gemeente -- Granville Chapel; meewerken op de Alpha-cursus voor mensen die Engels als tweede taal hebben; deel uitmaken van onze gemeente-kring; tijd besteden met oude en nieuwe vrienden, en meest recentelijk, ons inzetten voor de woongemeenschap waar we nu deel van uitmaken.
Een bepaalde mate van detail en diepergaande gedachten -- dit is de schets van ons leven op dit moment, terwijl we de balans vinden tussen de verschillende ons omringende magneten die onze aandacht en energie vragen. Op naar de volgende etappe..!
Veel liefs en de zegen van God,
Peter & Kelly ...en de Spruit
Gelukkig Nieuwjaar Januari 2006
Even een kort berichtje om je te vertellen dat we nog leven en dat alles goed gaat! Peter heeft een baan, en we hebben een leuke woning in Vancouver gevonden. We zien er naar uit om op 1 februari te verhuizen, vlak voor onze trip naar Nederland.
We wensen je het allerbeste in 2006!
Peter & Kelly
P.S. Als je een goed onderscheidingsvermogen hebt, kun je op de foto het digitale debuut van onze kleine spruit zien, op het scherm van de laptop!
Nieuwsmail Oktober 2005
Meteen nadat we terug in Vancouver aankwamen begin oktober heeft een test het bevestigd: we zijn in 'verwachting'!! Gezinsuitbreiding wordt verwacht rond de 19e mei.
De week daarop kregen we ook bericht dat we officieel welkom zijn geheten door OMF Thailand om daar te komen werken!
Hoe ziet de toekomst er nu uit voor ons:
- Als de vereiste financiële ondersteuning binnen is begin 2007, worden we in februari 2007 in Singapore verwacht een orientatiecursus van 3 weken. Daarna meteen door naar Lopburi in Thailand (150 km ten noorden van Bangkok) voor een jaar voltijds taal- en cultuurstudie. We zullen daar op onszelf wonen en tegelijkertijd het geleerde in praktijk brengen in onze wijk.
- Omdat we zo'n roerig leven hebben geleid de eerste 2 jaar van ons huwelijk en momenteel nog bij Kelly's ouders in huis wonen, heeft de organisatie ons geadviseerd om de tijd die ons nog in Vancouver rest op onszelf te wonen. Daarmee wordt ook de overgang naar op onszelf wonen in Thailand makkelijker.
- Om zelfstandige woonruimte te kunnen bekostigen zijn we momenteel werk aan het zoeken. Voor iedereen die ons financieel ondersteunt: alle giften komen rechtstreeks ten goede aan onze uitzending! De periode van sparen om te kunnen gaan is aangebroken...
Het klinkt misschien allemaal heel zakelijk, maar natuurlijk worden we ook geestelijk en emotioneel geraakt door alles wat er gebeurt. We zijn dankbaar dat we deel uitmaken van een internationale gemeenschap waarvan jij voor ons een vertegenwoordiger bent. Bedankt voor je belangsteling!
Liefs en alle goeds, Peter & Kelly
Nieuwsmail 2 September 2005
We zijn aangenomen!! Onze cursus bij OMF (www.nl.omf.org) in Toronto is net volbracht, en we zijn aangenomen als leden van deze zendingsorganisatie! Hun aanbeveling was om een jaar op onszelf te wonen in Vancouver voor we naar Azi�gaan. Deze tijd zullen we sowiezo nodig hebben om onze medische en financi�e doelen te halen. Intussen zullen we ook in contact staan met de mensen in Thailand — waar we hoogstwaarschijnlijk geplaatst worden.
De week was intens en vermoeiend, maar ook bemoedigend en inspirerend, en de mensen waren geweldig. We hebben zelfs een uitje gehad naar de Niagara watervallen. Indrukwekkend — heel veel water..!
We houden je op de hoogte.
Liefs & alle goeds, Peter & Kelly
Nieuwsmail 1 September 2005
Eindelijk even een korte update van ons leven hier:
Peter heeft in mei zijn verblijfsvergunning gekregen voor Canada, en heeft in een tijdelijke baan gehad in de IT deze zomer. Maar deze herfst brengt waar we lang naar toe hebben gewerkt: we zijn uitgenodigd voor de kandidatencursus van OZG / OMF International, de organisatie waarmee we naar Zuid-Oost Azië hopen te gaan. De Overseas Missionary Fellowship is de zendingsorganisatie die 140 jaar geleden begon met Hudson Taylor, een jonge Engelsman die onder de Chinezen ging leven en werken als een van hen - wat in die tijd ongehoord was - tegenwoordig noemen we dat 'cultuurgevoelig'.
Op 13 september stappen we op de 4-5 uur durende vlucht naar Toronto en de 15e begint de 10-daagse cursus, waar we met 7 andere kandidaten 10 dagen lang ons orienteren op OMF en zelf ook het een en ander moeten laten zien. Op de 22e of 23e hebben we ons sollicitatiegesprek, en de uitkomst zal behoorlijk bepalend zijn voor onze lange-termijn toekomst. Wellicht zullen we een belangrijk deel van ons leven in Thailand doorbrengen! Niet dat we meteen richting Thailand vertrekken, omdat we nog de rest van de medische keuringen moeten doorlopen en vervolgens genoeg geld moeten hebben voor onze eerste termijn van 4 jaar. Het eerste jaar is voltijds taalstudie, het tweede jaar bijna voltijds, en dan beginnen we langzaam waarvoor we zijn gekomen, waarschijnlijk gemeente-stichtend en -ondersteunend werk. Dat zal gaandeweg duidelijker worden; nu richten we ons eerst op de cursus, en daarnaast zien we er naar uit wat familie te bezoeken voor we begin oktober weer terugkeren naar Vancouver.
Wel begrijpen dat jullie leven ook druk is, maar we horen graag van jou! Dan kunnen we ook meer persoonlijk reageren. Ook als je vragen hebt, mail ons gerust.
Bedankt voor jullie interesse en mee-leven!
Liefs & zegen, Peter & Kelly
Nieuwsmail April 2005
Groeten van onder de bloeiende kersenbloesems in Vancouver! De tijd gaat snel en we zijn nu al vijf maanden hier. We vonden het weer hoog tijd om iedereen op de hoogte te brengen van ons wel en wee, dus hier is onze rondzendbrief:
We hebben twee nieuwtjes: ten eerste, Peter's verblijfsvergunning voor Canada is nu bijna rond en we komen naar Nederland deze maand (april) zodat hij zijn passpoort kan opsturen om de verblijfsvergunning te krijgen. Het leuke is dat dit samenvalt met de huwelijksvoltrekking van twee goede vrienden van ons beiden van onze tijd op de Bijbelschool in Engeland, en we voelen ons gezegend dat we onze reis kunnen combineren met het zien van veel oude vrienden en familie. Ten tweede, we hebben besloten ons aan te melden bij de zendingsorganisatie OZG (OMF International) die zich richt op Oost-Azië, en we zitten nu in het midden van de aanmeldingsprocedure: het beantwoorden van allerlei vragen over onszelf en onze visie. Er is zelfs een kans dat we deel kunnen nemen aan de kandidatencursus (drie weken) in juli, zodat we de organisatie beter kunnen leren kennen en zij kunnen beslissen of ze wel met ons in zee willen! Alles gaat plotseling sneller dan we hadden gedacht, maar het is leuk dat onze toekomst nu in een stroomversnelling zit - we dachten dat alles moeizamer zou gaan.
De afgelopen maanden zijn we actief geweest in de immigranten-Alpha-cursus in onze gemeente (over de basisbeginselen van het Christen-zijn), en het werk onder internationale studenten via de Internationale Federatie van Evangelische Studentenaan Kelly's voormalige universiteit. Peter gaf -via de kerk- twee ochtenden per week Engels als Tweede Taal met bijbelstudie, terwijl Kelly zich bezig hield met het op orde brengen van haar verleden, en haar creativiteit heeft geuit met een aantal handwerk-projecten. Al met al voldoende mogelijkheden tot het leggen en uitbouwen van contacten! We hebben wel gemerkt dat het gewoon veel tijd kost om ons leven hier op te bouwen en mensen persoonlijk te leren kennen, maar we worden nu steeds enthousiaster!
Op 2 mei komen we weer aan in Vancouver - het moment van de waarheid: de eindbeslissing of Peter wordt toegelaten in Canada. Dan breekt er een nieuwe fase in ons leven aan, met nieuwe mogelijkheden..! In juni een (gesponsorde!) conferentie voor het werk onder internationale studenten in het Noordwesten van de Verenigde Staten, in juli wellicht de kandidatencursus van de OZG in Toronto, en verder het uitwerken van Gods plannen met ons voor onze tijd in Canada.
We horen altijd graag nieuws van julllie kant, en Kelly verontschuldigt zich voor haar achterstand in het beantwoorden van email de laatste maanden - het is niets persoonlijks, maar een symptoom van overgangs-stress...
We hopen dat je kunt genieten van de schoonheid die iedere dag brengt in dit seizoen.
Liefs & zegen, Peter & Kelly
Gelukkig Nieuwjaar Januari 2005
Wij wensen je een fantastisch 2005! Dat je gezegend mag worden in alle goede dingen die je doet en bewaard van alle kwaad.
Liefs, Peter & Kelly
Nieuwsmail November 2004
Een kort berichtje van ons om te vertellen dat we veilig in Canada zijn aangekomen, met al onze bagage (!) en dat we zonder problemen het land binnen konden komen. We hebben —eindelijk!— onze website weer eens bijgewerkt met een verse nieuwspagina met foto's, en Peter is trots op de 'technische' verbeteringen..! We hopen nu ons leven hier op de rails te krijgen, wat ten minste betekent een baan voor Kelly en het doorlopen van de procedure voor de aanvraag van de permanente verblijfsvergunning voor Peter. Het is fijn om het contact met vrienden en familie hier weer te kunnen opnemen, en we vinden het gaaf dat we deel kunnen nemen aan een Alpha-groep met doctoraal-studenten uit China!
Alle beste wensen, Peter & Kelly
Nieuwsmail Oktober 2004
Na een lange tijd (bijna een half jaar!) weer een nieuws-email van ons — helaas altijd een beetje onpersoonlijk... Van aspirant-zendelingen en 'nomaden' wordt bijpraten via een brief verwacht en op prijs gesteld, maar wij vragen ons af wanneer mensen met een vastere verblijfplaats hun vrienden en bekenden op deze manier op de hoogte gaan houden van hun levensverhaal... Wij zijn in ieder geval ook heel benieuwd wat er in jullie levens gebeurt!
We hebben de opleiding op All Nations allebei met met goede resultaten afgesloten. Het laatste trimester was weer veel schrijfwerk: het stagerapport, onze zelfstandige essays over de Vrijmetselarij (Peter) en het Loofhuttenfeest in Christelijke context (Kelly), en onze afstudeerscripties over de rol van de hemel in de evangelieboodschap (Peter) en het evangelie in consumptiegerichte samenlevingen (Kelly).
Na het afscheid van alle studenten en stafleden —met wie we jaren zijn opgetrokken!— brak een voor ons vreemde periode aan van inpakken, verhuizen, veel reizen (familievakanties en bezoek van vrienden in Europa), en de voorbereiding op de komende periode. We hebben ons een week teruggetrokken om meer zicht te krijgen op Gods weg met ons, en we hebben het volgende besluit genomen:
Op 3 november vertrekken we naar Vancouver, Canada, waar onze hoofddoelen zullen zijn:- Het voorbereiden op de uitzending naar Zuidoost-Azië: geaccepteerd worden door een zendingsorganisatie (we zijn begonnen met ons aanmelden bij de OZG, gesticht door Hudson Taylor); meer ervaring krijgen in bediening onder Aziaten (bijna de helft van de inwoners van Vancouver!); het voldoen aan alle financiële- en gebedssteun — vereisten voor uitzending.
- Het versterken van de band met Kelly's thuisgemeente, waar zij al zes jaar niet meer als regulier lid aanwezig is geweest, en bredere steun verwerven onder de Canadese achterban voor onze zendingsplannen. Daarbij hopen we ook op de continuering van de steun in Nederland, want we willen graag vanuit de gemeente in Groningen worden uitgezonden!
- Elkaar's cultuur en achtergrond beter leren kennen en onze relatie verstevigen — veel zendingsorganisaties zenden geen pasgetrouwde stellen uit, en bij een 'gemengd' huwelijk wordt er nog meer belang gehecht aan een stevig fundament van de relatie.
- het succesvol afronden van de Bijbelschool
- de tijd in Nederland en Europa waarin we de contacten hebben verstevigd met de gemeente, familie en vrienden
- de spannende periode van opnieuw beginnen in Canada.
- dat we alle papieren voor Peter's verblijfsvergunning in Canada in orde krijgen
- dat we geschikt werk kunnen vinden in Vancouver
- dat we ons goed kunnen aanpassen aan onze nieuwe leefomgeving
- dat we goed kunnen integreren in de gemeenschap.
Alle goeds, Peter & Kelly
Nieuwsmail April 2004
Even een verslagje van onze stage in Myanmar (voormalig Birma)..! We hebben een heel goede tijd gehad. We maakten deel uit van het nationale team van internationale organisatie, die onder meer een school voor Engels runt met internationale onderwijzers en locale staf. Hier in Yangon (voormalig Rangoon) hebben wij drie weken lang lesgegeven aan zes groepen op drie verschillende niveaus. De studenten hadden vaak al de middelbare school doorlopen, en hun Engels was redelijk wat betreft grammatica en leesvaardigheid, maar de spreek- en luistervaardigheid is veel lager. De opzet is om vriendschappen te sluiten met de studenten, en daarvoor waren we daar een beetje kort, maar toch hebben we wat goede contacten kunnen leggen. De studenten zijn soms zelf Christen, maar over het algemeen redelijk open voor het geloof. Toch was het niet heel makkelijk om hierover te praten, misschien mede vanwege het 'klimaat' in Myanmar... Het lesgeven ging ons goed af, en het was goed om deze ervaring op te doen.
Na onze eerste zondag hebben we telkens ook gepreekt in een plaatselijke kerk — dit was allemaal met vertaling, zodat je steeds tijd hebt om je volgende zin te formuleren! Tijdens de vierde week namen we deel aan een conferentie van een kerk, waar we seminars gaven over een aantal onderwerpen: Geestesgaven, Verleiding, Sectes—deonderwerpen waren gekozen door de voorganger. Ook gaven we twee seminars over relatievorming op een jeugdkamp. Al deze seminars werden ook vertaald.
De test van het leven in een andere cultuur ging ons goed af; de mensen hier zijn erg vriendelijk. Ook het eten is ons goed gevallen, we hebben eigenlijk geen darmklachten gehad! Het klimaat vonden we dragelijk, ook al was het het hete seizoen (overdag 40 graden). We hebben contacten gehad met diverse zendelingen zodat we te weten kwamen wat zij daar zoal doen, en we hebben wat mogelijkheden geinventariseerd om een visa te krijgen voor een langer verblijf. De komende jaren zijn waarschijnlijk een belangrijke tijd in de vorming van het land, omdat het zolang gesloten is gebleven. Nu begint bijvoorbeeld internet mondjesmaat mogelijk te worden, en komt er een informatiestroom op gang. Dat betekent grote veranderingen voor de hele cultuur, en de noodzaak van een nieuw fundament voor normen & waarden. We zullen God's wil zoeken om te zien of Hij ons naar dit land wil roepen.
Veel zegen, Peter & Kelly
Eerdere nieuwsbrieven (PDF):
Aankondiging van onze Verloving
Brochure Peter & Kelly 2006 (PDF)
Voor commentaar op deze website, ga naar de Informatie pagina.
